diken
Turski
urediIzgovor
uredi- IPA: [diˈcɛn]
- Hifenacija: di-ken
Imenica
uredidiken (akuzativ dikeni, množina dikenler)
Deklinacija
urediDeklinacija: diken
Jednina (tekil) | Množina (çoğul) | |
---|---|---|
Nominativ (yalın) | diken | dikenler |
Akuzativ (belirtme) | dikeni | dikenleri |
Dativ (yönelme) | dikene | dikenlere |
Lokativ (bulunma) | dikende | dikenlerde |
Ablativ (ayrılma) | dikenden | dikenlerden |
Genitiv* (tamlayan) | dikenin | dikenlerin |
Instrumental* (vasıta) | dikenle | dikenlerle |
* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici
S prisvojnim zamjenicama
* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici