hafta sonu

Turski

Etimologija

• "hafta" (sedmica) + "son" (kraj) + turski sufiks "-u"; kraj sedmice.

Imenica

hafta sonu (akuzativ hafta sonunu)

1. vikend

Deklinacija

Deklinacija: hafta sonu

	Jednina (tekil)	Množina (çoğul)
Nominativ (yalın)	hafta sonu	hafta sonları
Akuzativ (belirtme)	hafta sonunu	hafta sonlarını
Dativ (yönelme)	hafta sonuna	hafta sonlarına
Lokativ (bulunma)	hafta sonunda	hafta sonlarında
Ablativ (ayrılma)	hafta sonundan	hafta sonlarından
Genitiv* (tamlayan)	hafta sonunun	hafta sonlarının
Instrumental* (vasıta)	hafta sonuyla	hafta sonlarıyla

* Genitiv i instrumental ne smatraju se padežima u turskoj gramatici