diabeł

Poljski

Etimologija

Od staropoljskog dyjabeł, od staročeškog diábel, od latinskog diabolus, od starogrćkog διάβολος (diábolos).

Imenica

diabeł m. (mn. diabły ili diabli)

1. vrag, đavo, šejtan

Deklinacija

    Deklinacija: diabeł

	Jednina (pojedyncza)	Množina (mnoga)
Nominativ (mianownik)	diabeł	diabły diabli
Genitiv (dopełniacz)	diabła	diabłów
Dativ (celownik)	diabłu	diabłom
Akuzativ (biernik)	diabła	diabły diabłów
Instrumental (narzędnik)	diabłem	diabłami
Lokativ (miejscownik)	diable	diabłach
Vokativ (wołacz)	diable	diabły diabli

Sinonimi

• bies
• czart, czort

Izvedenice

• diabli, diabelski, diabelny, diaboliczny
• diabełek, diablę, diablik, diablica, diabelstwo
• diabeł tkwi w szczegółach
• diabeł nakrył ogonem, diabeł ogonem nakrył
• diabelski młyn